ความสุขของกะทิ

ชื่อเรื่อง:  ความสุขของกะทิ

ผู้เเต่ง: งามพรรณ เวชชาชีวะ

ประเภท: บันเทิงคดี

เนื้อเรื่อง: เด็กหญิงวัย 9 ขวบที่กำลังจะต้องสูญเสียแม่ ซึ่งป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง แม่รู้ตัวดีว่าไมสามารถเลี้ยงดูกะทิได้ จึงฝากกะทิให้ตากับยายเลี้ยง กะทิเติบโตมาด้วยความรักของตาและยาย มีชีวิตอย่างสุขสบาย    ในบ้านหลังน้อยริมคลองอันอบอุ่น กะทิมีความสุขดีในบ้านหลังน้อยที่ล้อมรอบด้วยไม้ไทย ในวันว่างตาชวนกะทิพายเรือไปเที่ยวเล่นในทุ่งและไปจนถึงศาลาริมน้ำใต้ต้นก้ามปู ตาเคยเป็นทนายมีชื่อเสียงในกรุงเทพ เมื่อเกษียณแล้วจึงย้ายกลับมาบ้านเกิด บูรณะบ้านไทยและใช้ชีวิตบั้นปลายช่วยเหลือผู้คนในท้องถิ่น ยายเคยทำงานเป็นเลขานุการนายใหญ่โรงแรม    ห้าดาวและเลือกที่จะใช้ชีวิตเรียบง่ายเช่นกัน กะทิมีพี่ทองเป็นเพื่อนเล่น ชีวิตดำเนินไปอย่างเรียบง่ายแม้ว่าไม่สมบูรณ์ครบถ้วนอย่างที่ควรเป็น กะทิจำแม่ได้เพียงลางๆ ตายายไม่พูดถึงแม่ ในบ้านไม่มีรูปถ่ายแม่ กะทิคิดถึงแม่ทุกวัน อยากพบหน้าอยากให้แม่มารับที่โรงเรียน กะทิอธิษฐานทุกวันให้ฝันเป็นจริง ตาและยายบอกะทิว่าแม่ป่วยและพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านชายทะเล ชฎา หรือ น้าฏาเลขาของแม่ ขับรถมารับ อาการของแม่หนักแล้วและตั้งใจให้กะทิมาใช้เวลาช่วงสุดท้ายด้วยกัน โรคของแม่ คือ เอแอส กล้ามเนื้อจะอ่อนแรงลงเรื่อยๆ จนช่วยตัวเองไม่ได้และถึงขั้นหายใจเองไม่ได้ แม่ไม่ยอมใช้เครื่องช่วยหายใจเพราะจะทำให้พูดไม่ได้ แม่เลือกที่จะทอนเวลาชีวิตลงแต่อย่างมีคุณภาพกะทิได้รู้ว่าแม่ตัดสินใจฝากกะทิไว้กับตาและยายเมื่อรู้ว่าไม่สามารถดูแลกะทิได้เอง เหตุการณ์ที่ทำให้แม่ตัดสินใจ คือ เมื่อกะทิอายุ 2 ขวบ แม่พากะทิไปพายเรือเล่นจนถึงศาลาริมน้ำ แต่เกิดพายุและกลับบ้านไม่ทัน กะทินั่งอู่ในเรือและเรือหลุดจากเสาที่ผูกไว้โดยที่แม่ช่วยอะไรไม่ได้เลย วันนั้นโชคดีที่ทอง เด็กวัดตามมาหาเพื่อนเล่นจึงช่วยกะทิกับแม่ไว้ได้ กะทิอยู่กับตายายนับจากวันนั้นและเทื่อรู้เหตุผลจากปากของแม่ก็เข้าใจ แม่จากไปอย่างสงบและฝากให้เพื่อนของแม่ชื่อ กันต์ และลูกพี่ลูกน้องชื่อ ตอง เป็นคนพากะทิกลับไปที่คอนโดกลางกรุงเทพเพื่อพบกับส่วนหนึ่งของชีวิตแม่  กะทิจึงเดินทางอีกครั้งและมาถึงคอนโดที่กะทิเคยอยู่กับแม่ก่อนที่จะพลัดพรากกัน ที่นี่มีห้องหนึ่งที่แม่จัดเก็บเอกสารเรื่องราวชีวิตของตัวเองไว้ ลุงตองเป็นคนพากะทิไปเปิดตู้เอกสารและทำให้กะทิพบว่าพ่อของกะทิชื่อ แอนโทนี ซัมเมอร์ ชาวพม่าที่เติบโตที่อังกฤษแม่พบพ่อเมื่อไปเรียนต่อและทำงานที่นั่น ทั้งสองรักและแต่งงานกัน แต่แม่ได้งานใหญ่ที่ฮ่องกงทำให้ต้องแยกกันอยู่ ไม่นานแม่ก็รู้ว่าคนรักคนเก่าของพ่อตามมาพบกันและแม่ตัดสินใจให้คนทั้งสองสมหวัง แม่เลือกเดินทางกลับมาอยู่กรุงเทพและพบว่าตัวเองตั้งท้อง แม่เตรียมจดหมายไว้ให้กะทิส่งถึงพ่อและส่งไว้ว่าให้กะทิตัดสินใจเองว่าจะส่งหรือไม่ แต่สุดท้ายกะทิเลือกและพอใจที่จะใช้ชีวิตเรียบง่ายกับตายายที่บ้านริมคลองสืบไป

สรุป: เมื่อจินตนาการถึงเด็กหญิงผมสั้นที่ใช้ชีวิตอยู่กับตายายที่บ้านริมคลอง วัยเด็กรูปทรงน่ารักตื่นเช้ามาพร้อมกับกระทะและตะหลิวของเล่นข้างสระน้ำ ตาพายเรือไปตามครองเรื่อยเปื่อยที่มีความสุขที่เรียบง่าย บางครั้งมีเพื่อนชื่อพี่ทองมาเยี่ยมแวะเวียน กะทิจินตนาการภาพของแม่ไว้เสมอแม้จะอยู่ทีบ้านริมคลองกับตายาย บ้านริมคลองเห็นได้ชัดว่าการที่ใช้อยู่ชีวิตอยู่กับสิ่งเรียบง่ายไม่ปรุงแต่งแต่ถึงอย่างนั้นแม่ก็ยังเป็นความจำที่ไม่ชัดเจน แต่กะทิก็ยังเฝ้ารอแม่ถึงแม้จะเป็นความหวังที่เลือนลาง กะทิอยากเห็นแม่อยู่ถือตะกร้ากลับจากตลาด ไม่มีใครรู้ว่าแม่เหลือเวลานานอีกเท่าไหร่ชีวิตดำเนินต่อไปขอเพียงหัวใจเป็นสุขความสุขของคนรอบข้าง คือความสุขของเราด้วยกะทิได้กล่าวไว้ แล้ววันนึงกะทิก็ได้เข้ามาอยู่บ้านในเมือง สถานที่แห่งนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นของแม่ทำให้กะทิได้รู้ถึง ถ้าไม่กะทิได้รู้ถึงความอบอุ่นที่เคยมีของแม่จากสิ่งบอกเล่าภายในบ้าน ทำให้กะทิได้นึกถึงซอกหลืบความทรงจำที่เคยมีกับแม่เมื่อครั้งเยาว์วัย เรื่องความสุขของกะทิไม่ได้เล่าหรือถึงเรื่องของความสุขแต่เล่าถึงเรื่องของความรัก จึงไม่ได้ สวยรู้ได้ราบรื่นเต็มไปด้วยน้ำตาและความเศร้า แต่ก็สวยงามในความทรงจำ

ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้: ถึงแม้จะมีครอบครัวที่ไม่ได้สุขสบาย ไม่ได้ครบสมบูรณ์แบบ แต่เราควรภูมิใจที่เรามีคนดูแลอย่างใกล้ชิดและรักเหมือนพ่อกับแม่แท้ๆ และควรดีใจที่ได้อยู่ในโลกใบนี้

อ้างอิง:  https://www.youtube.com/watch?v=aTGbGTcUFeo